ДЕЛ ОД ПОСЕТИТЕ НА ГРАДОВИ ВО СВЕТОТ ВО ПУБЛИКАЦИЈАТА „СВЕТОТ НА ДЛАНКА“ НА СЛАВЕ КАТИН
Патувањето од Македонија за Обединетите Арапски Емирати го започнавме во едни студени декемвриски зимски денови кога насекаде се чувствуваше дека снегот е пред прагот на балканските простори. Беше понеделник, ден Господов. На аеродромот во Цирих вриеше како во кошница. Пред полноќ, кога ги завршивме царинските и другите процедури се најдовме во меѓународната зона на аеродромската зграда.
А, таму многу патници кои брзаа кон своите дестинации речиси од сите држави, раси, бои, народи… Меѓу нив имаше десетина патници од Македонија. Ние со нетрпение ја чекавме најавата за заминување на авионот за Дубаи, кој потоа продолжуваше за Австралија – далечната „непозната“ земја на Јужниот Пацифик.
Авионот меко се спушти на пистата на аеродромот во Дубаи, градот што се простира во полупустинскиот дел. И лево и десно се гледаше само песок, а можеа да се видат и забележат контрастите на животот: од пустински делови, до прекрасни оази како рај на поднебјето.
Го напуштивме авионот и се упативме кон пасошката и царинската контрола. На излезот од авионот кон пристанишната зграда нè пресретна топол пустински воздух. Температурата на воздухот во утринските часови беше како да сме се нашле сред лето, а во аеродромската зграда, восхитуваше асортиманот на стоките, светските брендови и љубезните и убави продавачки. Таму видовме повеќе вработени од женски пол, кои можеа да се препознаат дека се муслиманки, бидејки носеа шамии, но сите зборуваа течно англиски јазик.
Ги завршивме потребните контроли и со такси-возилото што беше на ред се упативме кон хотелот. Љубезниот таксист кој, исто така, зборуваше течно англиски јазик нè информира дека во Дубаи сите такси-возила се дел од државниот апарат, дека тие добиваат плата и се обврзани да покажат максимум љубезнот, коректност и сигурност кон патниците. Младото момче се трудеше да ни објасни многу работи и да не воведе во големото чудо што се вика Дубаи, кој е предизвик и за градежниците и за бизнисмените и намерниците и за светските патници кои го посетуваат овој убав град и по многу нешта карактеристична метропола во пустината.
По половина час стасавме во хотелот кој беше со 4 ѕвезди, се сместивме во една прекрасна голема соба на четврти кат, а потоа излеговме да ги видиме просториите во хотелот и да се запознаеме со околината. Вработените во хотелот беа мошне љубезни, ни подарија поголем број проспекти за градот и околината, со цел како туристи да се запознаеме со сето она што не интересира за градот, со културно-историските споменици, плажите…
Инаку, првата асоцијација кога се стапнува на почвата на Обединетите Арапски Емирати се богатите полиња нафта, шеиците со скапи автомобили, раскошните хотелски капацитети, космос-архитектурата која стана заштитен знак во тој дел на азискиот континент, а со некои градби и во планетарни рамки и секако, непрегледните пустински песочни пејзажи.
Во литературата прочитавме дека од седумте емирати кои ги сочинуваат ОАЕ, најголем е Абу Даби, заземајќи близу 90% од целата територија на оваа богата земја. По некое парче од останатите проценти им припаѓаат на уште шесте останати емирати – Аџман Дубаи, Фуџера, Рас Ел Хајма, Шарџа и Ум Ал Кајвејн.
На географскиот атлас, Обединетите Арапски Емирати се наоѓаат во југозападна Азија кај Персискиот Залив а граничните линии ги делат со Оман, Саудиска Арабија и Катар. Најголемиот дел од територијата ја прекриваат пустински предели, додека највисокиот планински врв Јибир (1527 метри), речиси е за помалку од половината повисок од највисоката зграда на светот Бурџ Калифа, која, кога сте на нејзината платформа и пред влезните врати, погледот доста тешко ја фаќа целината одоздола. Бидејќи колку и да го истегнете вратот напрегнувајќи се да фатите некој метар од тие последни височини, дали едвај ќе ви успее, бидејќи овој колос, чиниш го допира небото.
Интересно е да се спомене дека само пред еден – два века, пирати од тој дел на светот ги напаѓале корабите што пловеле под британско знаме во персиските води и Индискиот Океан. И сè било така, додека Британското Кралство во 1819 година со повеќето договори не ги стави земјите од Арапскиот Полуостров под своја капа, пред сè, одбраната и надворешната политика. Кога заврши британската доминација, тогаш слободните земји се определија за свој развоен концепт како Бахраин и Катар. Додека седумте емирати, заедно, обединети, креираа сопствен модел на живот и иднина.
А во самостојноста како да се распредели власта меѓу двата најмоќни емирата, се воделе дискусии и се барале модалитети. По цели десетина години ривалство и нејаснотии, најдено е соломонско решение. Функцијата претседател ја зазема емирот на Абу Даби, додека функцијата премиер е доделена на емирот на Дубаи. Во државата има вистинска мултиетничка шареница. Голем дел од населението се Индијци, локални Арапи, Иранци и Персијци а дојденци од регионот на Јужна Азија има веќе повеќе од половината од сите тамошни жители.
Секој емират има своја автономија, своја влада, карактеристични белези и други посебности, но колку што се различни, толку се и слични со тие од останатото емиратско семејство. Затоа често се вели дека владеењето на државата е во вид на пирамида и претставува убав пример и за другите земји во светот, кои на свој начин и модел сакаат да го заштитат богатството и да ја обезбедат иднината на својот народ и својата држава.
Во Дубаи како во Њујорк
На површина од 83.600 километри квадратни, живеат околу два и половина милион жители, од кои една третина се во метрополата Дубаи. Или близу 90 проценти се во градовите, бидејќи во пустинските сурови услови се знае колку може да се опстане. Сепак, има и помали населби кои се навикнале на животот на работ од пустината.
Првата асоцијација при доаѓањето во Обединетите Арапски Емирати и која бргу се потврдува на самото место, е нафтата и придобивките кои од неа ги добива и ужива оваа земја. Таа се смета за трет по големина производител на нафта на Блискиот и Средниот Исток. Веднаш по Саудиска Арабија и Иран. Затоа и нафтата е оската околу која се создава и се врти економската и временска машина на земјата.
Најголемите резерви се во Абу Даби, меѓутоа, бидејќи тие се празнат, затоа и раководството на Обединетите Арапски Емирати, се насочува и на други сектори во трговијата, финансиите, индустријата и туризмот. Додека престојувавме во овој емират, многупати слушнавме за разните погодности кои може да ги дава една богата земја.
Здравствената заштита и школувањето се на товар на државата, а многу научници, стручњаци и професори од развиените држави бргу наоѓаат работа во Обединетите Арапски Емирати. Нивната економија е многу динамична и како брзорастечка, веќе се брои на четиринаесетотo место во светот и трето место на Средниот Исток, веднаш по Катар и Кувајт.
Конкретно, Дубаи тргна во голема градежна офанзива, која тешко може да се мери и споредува со сличните на него. Тоа е експлозивен градежен бум кој моментално ја достигнува стапката од 350 милијарди долари. На светската листа на градежните чуда се додадени највисоката зграда на светот, меѓународниот аеродром, потоа Островите на Палмата, кои велат, се гледаат и далеку од небото, понатаму, рачно направениот архипелаг со името – Свет, каде се изградени чуда во морето, забавниот мегапарк Дубаиленд и хотелот со најмногу ѕвезди на планетата.
Сите овие градежни достигнувања пленат со извонредните, чудесни архитектонски фантазии кои успеала да ги изгради човечката рака, среде морето во пустинските песоци и на места каде што ги скротиле ветровите кои шибаат со огромна силина, особено од морската шир која со својата убавина го мами секој посетител или намерник.
Во сите овие достигнувања се уверивме кога се сретнавме со еден наш скопјанец, Дејан, школки другар на нашиот син, кој како претставник на една германска банка се пресели, најпрвин од САД па во Шпанија, а потоа од Мадрид во Дубаи. Тој и неговата сопруга – права Американка, а која зборува и македонски јазик, со нивниот спортски автомобил нè зедоа од хотелот и тргнавме на една подолга прошетка низ Дубаи. При разгледувањето на градот често зборувавме дека Дубаи со своите облакодери во центарот и со копијата на бројни архитектонски остварувања личи на Њујорк.
Продолжува
Пишува: СЛАВЕ КАТИН