Тоа е дело на „Македонска искра“, Скопје, 2008, на 500страници, на македонски јазик, чиј автор е публицистот Ристо Стефов (Chris Stefou), роден на 11 јуни 1953 година во револуционерното село Ошчима, Леринско, во Беломорска Македонија. Како последица на економско-политичките случувања во Егејска Македонија, неговото семејство се иселило од дедовкиот праг во 1965 година кога Ристо имал дванаесет години и за секогаш се населиле во демократска Канада.
Ристо Стефов (Chris Stefou) е писателот кој живе и твори во Канада и кој ја афирмира Македонија од античко време до денес. Тој е добро познат во македонската заедница во Торонто, а е афирмиран автор во македонската дијаспора и во етничка Македонија. Ристо е автор на поголем прој публикации со кои се покажа и долажа како вљувеник во историјата и вистина за македонскиот народ и етничка Македонија.
Тој е автор на делото „History of the Macedonian people from ancient times to the present“ чиј преводот од англиски на македонски јазик под наслов „Историја на македонскиот народ од антички времиња до денес“ е на Соња Прус, а го уредил и подготвил за печат авторот на овие редови, Славе Катин. Делото е издание на книгоиздателството „Македонска искра“ од Скопје, во 2008, на 505 страници, а е отпечатено во печатницата „Софија“ во Богданци. Рецензенти на делото се: академик Антоније Шкокљев – Дончо и Славе Николовски – Катин.
Оваа значајно историско дело кое за прв пат е печатено на англиски јазик во Торонто е огледало на вистината за македонскиот народ и за Македонија од антички времиња до денес. Книгата е поделена на 29 глави во кои се третира историскиот развој на македонскиот народ и Македонија од најпрвото македонско кралство преку издигнувавето на Македонската Империја, до денешното формирање на македонската независна, демократска и самостојна држава – Република Македонија.
Споменик во чест на победата на Херонеја
За излегувањето на книгата „Историја на македонскиот народ од антички времиња до денес“ од Ристо Стефов на македонски јазик е заслужен Славе Катин. Тој е рецензент на книгата, ја уреди, ја подготви за печат, неговата издавачка куќа „Македонска искра“ ја издаде книгата и ја промовираше во Република Македонија.
Славе Катин како публицист е аналитичар на Македонците во светот и е познат на македонската и на меѓународната јавност по неговите бројни публикации, новинарски и научни трудови кои се посветени, главно, на етничка Македонија, на животот на Македонците во светот, на Македонската православна црква – Охридска архиепископија и на античка Македонија.
Исто така, неговото творештво се однесува и на низа други аспекти поврзани со македонската дијаспора, како и со културата, литературата, јазикот, историјата, журналистиката и религијата. Тој е aвтор на шеесет публикации, од кои 22 се со името „Македонија“, 20 се монографии на македонски и на англиски јазик за познати личности во дијаспората и Република Македонија, а седум дела се лексикогравски изданија. Исто така, Катин е автор на над стотина научни трудови презентирани на различни симпозиуми, трибини и други собири, како и на околу 5.000 новинарски текстови објавени во Македонија и во светот.
Во ова продолжение за читателите на порталот „Македонска нација“ ќе претстамиме дел од петтата глава во која се вели дека Филип, кој повеќе или помалку бил задоволен од завршувањето на работите со градовите-држави, се вратил дома за да се подготви за походот во Азија.
Се вели дека ако било кога Филип направил некаква грешка, тогаш тоа било што се “оженил од љубов”, редок луксуз за било кој монарх, а уште повеќе што пред тоа се женел не еднаш, туку шест пати. Жената на неговата љубов била Клеопатра, девојка од македонското племство. Заслепен од својата љубов кон младата Клеопатра, Филип занемарил да види дека неговиот брак со неа ќе води кон раскинување со Олимпија и до оддалечување од неговиот син Александар.
Олимпија била горда жена и голем заштитник на својот син. Бракот на Филип со помлада жена и, освен тоа Македонка, ја направило да се почувствува и несакана и занемарена во нејзиниот сопствен дом. За неа, последниот брак на Филип бил срам за нејзината репутација како сопруга и закана по легитимноста на нејзиниот син како наследник на македонскиот престол.
Не знаејќи што друго да направат, Олимпија и Александар заминале во Епир. Веднаш штом ја однел мајка си дома, Александар заминал од Епир и отишол кај Илирците. Оттаму тој преговарал да се врати во Пела каде неговиот татко му простил за неговите недела. За несреќа на Олимпија, бракот на Филип со Клеопатра траел подолго отколку што очекувала и Клеопатра му родила дете.
Во текот на наредната пролет (336 година пред Христа), во подготовките за напад на Персија, Филип решил претходно да испрати извидница. Под команда на генералите Атал /Attalus/ и Парменио /Parmenio/, 10.000 македонски војници биле подготвени и испратени преку Мала Азија да го поплочат патот за офанзивата за следната пролет. Додека војниците го пробивале својот пат преку Хелеспонт, Македонците во Ега се подготвувале за една голема свеченост.
Ќерката на Филип, Клеопатра, требало да се омажи за принцот Александар (Амаксис) од Епир. Тоа требало да биде, навистина, раскошна прослава со многу забава и игри. Филип поканил многубројни и различни гости од целото свое кралство да учествуваат и да бидат сведоци на мажачката на неговата ќерка. Меѓу поканетите била и Олимпија.
Бидејќи била сестра на младоженецот, Олимпија била обврзана да присуствува. Во прво време таа стравувала, но откако била уверена дека Филип ќе и’ посака добредојде и ќе ја пречека, таа ја прифатила поканата. Останувајќи доследен на својот збор, Филип бил учтив и пријателски се однесувал кон неа уште истиот ден кога таа пристигнала.
Се вели дека по веселбата, првиот ден Филип ја посетил Олимпија и, меѓу другите работи, дискутирал и за загриженоста на Олимпија во врска со шансите на Александар да го наследи престолот. Филип и ветил дека нема причина да биде загрижена и повторно ја уверил дека Александар бил негов прв избор да го замени кога за тоа ќе дојде време.
Веселбата од првиот ден завршила без никаков инцидент. Но, големата несреќа се случила вториот ден. За време на процесијата во театарот во Ега, додека стоел помеѓу неговиот син Александар и неговиот нов зет Александар, еден член на кралската гарда по име Паусаниј, го прободел Филип со кама и го убил. Потоа, Паусаниј потрчал кон коњите кои го чекале за да побегне, но се сопнал и паднал. Неговите гонители го фатиле и го боделе со своите копја се додека не умрел.
“Најголемиот крал од сите кралеви на Европа” кој ја ослободил Македонија од странска окупација, ја вратил од работ на исчезнување и ја претворил во светска сила, сега лежел мртов во својата палата, убиен од својот личен телохранител. Филип II, крал на Македонија од 360 година пред Христа до 336 година пред Христа умрел од бесмислена смрт, а бил наследен од неговиот син Александар.
Многу историчари вложиле огромен труд, барајќи ги причините за да објаснат зошто бил убиен Филип. Дали тоа било заговор однадвор, или бил заговор претходно смислен од неговиот син Александар? Дали тоа било акт на бес од страна на луд војник? Или тоа била освета на Олумпија поради тоа што тој ја понижил женејќи се со Клеопатра? Мислиме дека никогаш со сигурност нема да ја дознаеме причината.
Плановите на Филип за Персија сега биле во рацете на неговиот наследник. Филип сторил се’ што можел за да ја направи Македонија голема, но, дури ниту тој не можел да замисли колку таа допрва ќе биде голема.
Продолжува
Пишуваат:
РИСТО СТЕФОВ И
СЛАВЕ КАТИН