Tag: дел од висината за првата македонска православна црква “Свети Климент Охридски“ во Канада

Во ова продолжение за читателите  ќе претставиме дел од висината за првата македонска православна црква “Свети Климент Охридски“ во Канада. Затоа, кora ce зборува или се пишува за овој македонски храм, секогаш се мисли на активностите, задолженијата, обврските, честа и гордоста што им припаѓа на црковните управи.

Со Филип Ангелковски е поврзана активноста во црквата „Свети Климент Охридски“ во Торонто заедно со авторот на овие текстови Славе Катин. Име, во 1968 година кога Филип Ангелковски беше претседател, Катин беше генерален секретар на Црквата и заедно со него и Управата се трудевме за подобра и посветла иднина на овој значаен македонски храм и на македонскиот народ од сите делови на Македонија.

ФИЛИП АНГЕЛКОВСКИ

СИМЕ ГАЏОВСКИ

ТЕЛИ МОРИОВЧЕ

КРИС ДИМОВ

АЛЕКСАНДАР ГЕОРГИЕВСКИ

Познатиот музички деец, Филип Ангелковски ја имаше трагичната судбина како и 28.000 деца. Беше прогонет тој од своето родно беломорско Д’мбени и во 1948-та годинаод Костурско судбината го однесе во Романија. По извесно време се враќа во Битола, а оттаму заминува на студии во Белград, каде што и ја завршува Музичката академија во време, во кое ги посетува Англија, Италија, Австрија, Швајцарија, Мексико, Колумбија и др.

Во 1965 година тој се иселува од Битола во Торонто каде и сега живее. По доаѓањето во новата средина веднаш се вклучува во општествениот живот на демократска Канада, земја каде што како интелектуалец и способен музички педагог, Министерството за образование го назначува за професор по музика во едно од училиштата во општината Ист Јорк. Во текот на работата формирал школски оркестри. со кои многу успешно учествувал на повеќе фестивали и на кои освоил дури 25 награди.

Исто така, со доаѓањето во Торонто, Ангелковски директно се ангажира во црковниот живот на Македонците и во 1969 година во просториите на духовниот храм собра група момчиња и девојчиња од македонско потекло и гледајќи ја големата желба кај нив и истакнувајќи ја потребата од постоењето на фолклорен ансамбл, заедно со Алек Петличков, станаа втемелувачи на една од најмасовните и најпознатите играорни групи во иселеништвото, на групата “Македонка”. Уште во стартот е назначен за уметнички раководител и член на оркестарот Неговиот придонес за растот на “Македонка” е огромен и непроценлив.

Во времето на своето потпретседателствување (1977-78 година), Филип Ангелковски беше главен и одговорен уредник на Црковниот билтен, додека во 1990 година станува еден од водителите на ТВ програмата “Македонски мозаик”. И денес тој е успешен водител на ТВ програмата “Македонски корени”, чиј продуцентот е Бил Јанков.

Во 1992 година професор Филип Ангелковски е назначен за музички директор и за диригент на црковниот хор, при што несебично, како и секогаш досега го дава својот голем придонес за доброто на црквата “Св. Климент Охридски” и за афирмација на Македонија и на македонскиот народ во Канада и пошироко.

Во трите децении силен подем и растеж на Светиклиментовиот духовен храм среде Торонто, секако свое значајно место зазема иимето на преспанецот Симе Гаџовски. Тој спаѓа меѓу оние знаменити имиња што застанаа на чело на Македонската православна црква “Свети Климент Охридски” и кои заедно со своите собраќа, со многубројните активисти направија значајни дела и покренаа повеќе акции.

Одѕивот на тие многубројни активности среде нашата македонска заедница беше голем, a заслужува внимание и тоа што за нашиот свет храм се слушаше се повеќе и се подалеку, што навистина претставуваше гордост за секој честит и за секој патриот македонски.

Co секоја приредба, со секој банкет, пригодни вечери, настапи и дружења, со секоја нова активност што ги полнеше дверите на светиклиментовата црква, при што е голема заслугата на Гаџовски се повеќе   македонски   чеда   си   доаѓаа кон мајката црква, кон македонските простори.

Горди што можеа да ги негуваат и да ги афирмираат богатите старокрајски обичаи, традиции, да ја шират македонската вистина, да покажат и докажат во далечната земја дека името македонско е од дамнина идека да си Македонец е гордост немерлива и возвишена.

Симе Гаџовски, токму тука настојуваше со тимот управен, црковен да направи колку што може повеќе и повеќе. За време на мандатот покрена неколку значајни акции кои беа дел од тоа пребогато салдо на остварени резултати. Се работеше на финансиските средувања, се работеше на збогатувањето на “Кареанот на нациите”, на омасовувањето на работата на секциите и друштвата.

Се настојуваше Цркоената врата да им се отвори на сите добронамерници кои ќе придонесуваат за доброто на големата доселеничка македонска колонија во Торонто и пошироко и во сето тоа Гаџевски, навистина се внесе себе си остави големи траги.

Тели Мориовче потекнува од егејскиот дел на Македонија. Роден е во големото македонско село Арменоро, недалеку од Лерин и со својата сопруга Лена Петрова, исто така од Беломорска Македонија, имаат три ќерки и еден син. Скоро цело време Тели се занимавал со угостителска дејност.

Уште во времето на својата преселба во Канада. во 1958 година, Тели Мориовче со срце и душа се вклучува во активностите на македонската заедница во Торонто. Од самиот почеток на основањето на Организацијата “Обединети Македонци” во 1959 година, станува еден од најактивните членови и во три мандати е нејзин претседател и тоа: 1969-70, во 1976-77 и во 1993-94 година,   што   е,   секако, резултат на неговата голема активност.

Љубовта кон родната Македонија и кон македонскиот народ, Тели ја изразува со активното вклучување во организирањето и во изградбата на Македонската православна црква “Свети Климент Охридски” и тоа од првите месеци и години Повеќепати е член на Црковната управа, a во 1973-74 година станува претседател на овој најголем духовен и национален храм, неодминливо и значајно место на македонските браќа и сестри во Онтарио.

Исто така, во своето повеќегодишно членување Тели Мориовче имал и други должности на црковната управа, Така, меѓу другото, бил потпретседател, секретар, заменик благајник, a е еден од првите организатори на Американско-канадско-македонска епархија и еден од поактивните учесници на црковно-народните собори на Македонската православна црква што се одржани во Охрид Неговиот придонес во „Свети Климент Охридски” е многу значаен и бележит.

Меѓу големиот број актиаисти во Торонто кои по потекло се од Беломорска Македонија е и Крис Димов, роден на 31 октом-ври 1932 година во големото македонско село Неволјани што е сместено во непосредна близина на Лерин. Во родното место учи основно образование, а потоа својата наобразба ја продолжува во Канада, каде пристигнува во 1948 година во реката Македонци кои засекогаш ги напуштаат родните огништа.

Тој е син  на  македонски православни родители Стојче и Вангелија Димови од селото Неволјани. Оженет е со Френцис (Фанија) родена Келешова со која имаат еден син и три ќерки. Синот Том е познат политичар во македонската колонија и во канадското општество, а од ќерките Лена, Вангелија и Кристина имаат три внучиња, кои им го исполнуваат животот.

Крис Димов потекнува од печалбарско семејство, чија традиција ја продолжува и самиот. Во Канада работи во повеќе места. Но најголем дел од бизнисот, векот го помина во ресторанска работа и продажба на прехранбени производи на големо. И покрај обврските во работата од самиот почеток на изградбата на црквата “Св. Климент Охридски” заедно со Френцис е мошне активен.

Повеќе пати бил во црковната управа, а во мандатниот период 1975176 беше првиот човек (претседател) на Црковната управа Исто така, уште од самиот почеток Крис Димов е активен член и повеќепати бил во управата на организацијата “Обединети Македонци”.

Тој навистина се вклучи од срце во македонската заедница во Торонто и правеше се’ за афирмација на нејзиното име, историјата и на нејзината култура и македонските традиции. 

Меѓу нашите луѓе чии имиња се, речиси, најтесно врзани со Црковната општина во сиве овие нејзини изминати децении, секако е и д-р Александар Георгиевски. Од потпелистерието македонско, во 1958 година се преселува во Канада, кај родителите, кои беа меѓу првите иселеници од Битолско.

Роден е во Крстоар, Битолско. Гимназија завршува во Битола, а Медицински факултет во Загреб. По преселувањето, специјализира медицина и цело време работи како хирург. Меѓутоа, тој е мошне активно вклучен во црковната дејност на “Св. Климент Охридски”, за што зборуваат и неговите бројни должности.

Д-р Георгиевски бил првпат претседател на “Свети Климент Охридски” во 1966 година, а беше претседател и во периодот 1977-78 година Исто така, беше биран за втор потпретседател на управата во 1981 година и во мандатниот период 1985-86, година, а многупати беше, а и во овој мандат е, член на Контролната комисија и на Судот на честа.

Под претседателство на д-р Александар Георгиевски црквата првпат застанува на здрави финансиски темели. Тоа е постигнато со голема деловност, домаќинско работење, како и со средување и контролирање на приходите и на расходите. Како резултат на тоа беа изградени и профункционираа двете долни сали, покриена е терасата и е подготвен план – реконструкција, за што беа обезбедени неопходните финансиски средства.

Д-р Александар Георгиевски ја продолжи својата неуморна работа среде македонската колонија и многу придонесе за зближувањето и за братската љубов во црковното живеење меѓу Македонците во Торонто.

10. ВАСИЛ ПАНДОВСКИ

Меѓу интелектуалците од македонско потекло во Торонто, значајно место зазема Васил Пандовски. Тој е роден на 19 февруари 1950 година во Драчево, Скопско, а неговите корени се протегаат до македонското село Трсје, Леринско. Имено неговиот татко Стојан и мајка му Лена, се родеии во убавото Трсје, а за време на Граѓанската војна во Грција пребегале во слободниот дел на Македонија, каде живееја до периодот по земјотресот во Скопје.

Во 1964 година целото негово семејство се доселува во Канада. Се жени со Радојка Симовска од Радовиш со која имаат три ќерки: Ленче, Наташа и Стефани.

Своето образование го започнува во Драчево, каде завршува седмо одделение, а во Канада завршува гимназија, потоа на Универзитетот Јорк се здобива со факултетска диплома за англиски јазик и литература, за право и за историја. Долги години предаваше во еден институт во Торонто.

Во осумдесетите години покажа активност во црковното живеење кога и беше избран за претседател на црквата “Св, Климент Охридски” за период од 1979/80 година. Време во кое беше исплатена хипотеката (горење на моргичот) и се изгради сломеникот на паднатите борци за слободата на Македонија, што се наоѓа пред црквата “Св. Климент Охридски”.

11. ЏАН ГИВЕНС 

Џан Гивенс (Јанко Јовановски) еден од реката деца бегалци, деца прогонети од татковите родни огништа од егејскиот дел на Македонија, вечно во својата душа го носи чемерот на раселените. На оние што ја имаа тажната судбина да бидат истерани од татковината и потоа да се раселат на многу страни од светот.

Гивенс е роден во 1934 година од татко Михаил и мајка Христина во селото Ошчима Леринско. Како младо момче заминува со своите во Република Бугарија, лреку Љубојно и Битола, ги водат за Будимпешта во Унгарија, а набргу и во Полска. Во оваа земја Јанко учи занает и истовремено е активен спортист. Училиштето го завршува во 1955 година со многу добар успех и се вработува во Вроцлавската радиотелевизија како техничар.

На 27 септември 1955 пристигнува во Торонто, каде што одново е на својот техничарски занает специјализирајќи и едновремено учејќи, навлегувајќи во многу тајни на струката. Две години по доселувањето се оженува со Цена Стојмева со која ги имаат ќерките Кристина и Каролина и синот Михаило. Во меѓувреме одраснатите веќе ќерки и синот се задомија, добија и принови, па така семејството Гивенс се зголемено со зетовци и со внуците Наташа и Рејчел.

Понеколку години од доаѓањето во Канада, Џон се вклучува во македонските национални организации, а од 1963 година е член на МПЦ “Свети Климент Охридски”, каде што е биран во управата, а во 1980 година станува и претседател на овој голем свет македонски храм. Во 1983 година на Црковно-народниот собир во Гери, Индијана станува потпретседател на Американско-канадската македонска епархија. Едновремено беше член и на улравата  на македонската општина “Свети Илија” во Мисисага, во Онтарио.

– Враќајќи се назад триесетина години навистина со гордост можеме да констатираме дека постигнавме како Македонска заедница импресивни резултати насите полиња и само нашата слога и заеднички акции може да не водат напред и само напред. Благодарност и почит должиме кон сите оние што се вградија себе си во Македонската православна црква “Свети Климент Охридски”, вели Гивенс.

12. НИКОЛА КАРАНФИЛОВСКИ

Меѓу бројните претседатели на црквата “Св. Кл имент Охридски” се наоѓа и името на Никола Каранфиловски. Овој корпулентен битолчанец е роден на 2 ноември 1952 година во градот под Пелистер. Три години гимназија учи во родниот град, а во 1971 година доаѓа во Канада.

Во  1977 година се жени за Менка,  чии корени се од с. Велушина, Битолско, со која има син Петар и ќерка Викторија Подолг  период  во  Канада  работи  за  своЈа  фирма  која  е специјализирана за градежни работи, особено за изградба на куќи.

Во периодот 1983/84 година Никола Каранфиловски беше избран за претседател во црковната управа на “Св. Климент Охридски”. Претходнобил избран во црковната управа кога и покажал значајна активност. Се чини неговата активност е најизразена во Македонската православна црква “Св. Пророк Илија” во Мисисага, каде во период од четири години беше потпретседател, a бил и во црковната управа и една од водечките личности во таа црковна општина.

За времето кога беше во црквата “Св. Климент Охридски” покажа бројни активности, особено во организационите работи во деловното работење. Тој правеше многу за што поголемо пробивање на македонските обичаи и традиции на македонското духовно и културно богатство воТоронто и во провинцијата Онтарио.

Името и резултатите што се постигнуваат во македонската преселничка коалонија се доста вредни и познати и значајни во овој дел од светот каде што ги има во толку голем број Македонците преселни од родната земја. 

Продолжува

 Пишува: СЛАВЕ  КАТИН

Во ова продолжение за читателите ќе претставиме дел од висината за првата македонска православна црква “Свети Климент Охридски“ во Канада. Затоа, кora ce зборува или се пишува за овој македонски храм, секогаш се мисли на активностите, задолженијата, обврските, честа и гордоста што им припаѓа на црковните управи.

Овие значајни и законски органи на црквата се избираат секоја година на крајот или во почетокот на годината, a co одобрение на Членското собрание, црковните управи можат да бидат со повеќе мандати

Тоа се извршни црковно-управни тела на оваа значајна институција, кои покрај другото, со полагањето заклетва лред свештеникот, се законски лретставници на црквата, ја водат финансиската и администра-тивната работа, ја чуваат и бранат честа на Македонската православна црква, ги надгледуваат и управуваат со сите културно-просаетни секции и друштва кои работат во состав на црквата. Co еден збор, црковните управи се должни за совесно вршење на доверените волонтерски работи кои во исто време значат афирмација на македонските доселеници.

Меѓу  бројните   активности   во   црковните  управи,   посебно место им припаѓа на претседателите на управите и тоа: Спиро Сандерс – 1962; Коста Ендрјус – 1963-1965; Џеимс (Џими) Џуглов 1966-1967; Ѓорѓи Лукрас 1968; Филип Ангелковски 1969-1970; Симе Гаџовски 1971 – 1972; Тели Мориовче 1973 – 1974; Крис Димов 1975 – 1976;  Александар Георгиевски 1977 – 1978; Васил Пандовски 1979 – 1980; Џан Гивенс 1981-1982; Никола Каранфиловски 1983 – 1984; Томе Танасовски 1985 – 1986; Алек Петличков 1987 – 1988; Драги Денковски 1989 – 1990; Никола Стојановски 1991 – 1992 и 1993-1994.

Горенаведените претседатели на Македонската православна црква “Св. Климент Охридски” од Торонто беа на чело на управите во периодот од формирањето на црквата во 1962 година до 1994 година, како што следи:

1. 1.    СПИРО САНДЕРС
2. 2.    КОСТА ЕНДРУС
3. 3.    ЏЕИМС (ЏИМИ) ЏУГЛОВ
4. 4.    ЃОРЃИ ЛУКРАС 

Почетните иницијативи и активности, а и воопшто историјата на Македонската православна црква “Св. Климент Охридски”од Торонто е тесно врзана со името и делото на познатиот македонски иселеник од егејскиот дел на Македонија г. Спиро Сандерс. Овој патриот и правдољубив човек е една од првите личности кои што ја покренаа иницијативата за формирање и за изградба на македонска црква во Канада и беше избран за прв претседател на црквата “Св. Климент Охридски” од Торонто.

Спиро Сандерс е роден во 1904 година во едно од најголемите села во Беломорска Македонија – Желево, Леринско, од кое најголемиот број жители, а нив, според некои податоци ги има и над пет илјади, свиле гнездо во Торонто. Желевци стасале меѓу првите во Канада. Сандерс презимето го добил од името на неговата баба Сандра, и е најстар од трите деца на Ѓорѓи и Констандина. Уште како дете почнал да работи и да помага кај својот татко кој се занимавал со керамичарство, a помагал и во нивната слаткарница.

Како и што бивало, no обичај, во минатото во многу наши краишта во Македонија да се стапува во брак во раната младост, така и Спиро на 16 години се оженил со Софија Начева, која во брак со него ги родила децата Џим, Крис и Сели. Живееле среќно во селото. Меѓутоа, како и многумина од тие краишта, на разделена Македонија кои тргнаа по светот, барајќи подобра иднина, така и Спиро во 1930 година доаѓа сам во Канада. Во почетокот е обичен работник во ресторан во Торонто, но неговата штедливост и чувство за домаќинска работа придонесуваат подоцна да стане и сопственик на ресторанот.

Долго време испраќал пари до своите во селото, а потоа одлучил да го повлече своето семејство кај него во Канада. Така и направил, од 1938 година живее заедно со сопругата Софија до 1957 година, кога таа се упокои. Потоа стапува во втор брак со Александра Симова, Македонка, која е многу заслужна за организирањето и за давањето поттик на Спиро и на другите иницијатори за изградбата на црквата “Св. Климент Охридски”. Но, Спиро ја губи и Александра, и во 1968 година се сретнува со Стефани Аргирова, no потекло од с. Ошчима, Леринско со која остана до крајот на животот, до 1980 година.

Повреден од односот на бугарскиот владика и свештениците, кои во Македонско-бугарската црква “Св. Кирил и Методиј” во Торонто Македонците ги правеле Бугари, во главата на Спиро постојано му се вртела идејата за градење своја македонска православна црква, во која ќе служат македонски свештеници на мајчин македонски јазик. Затоа Спиро Сандерс, заедно со своите собраќа истомисленици: Ван Петров, Коста Ендрус, Павле Базел, Мајк Нешевич и Спиро Базел – Тупурковски се здружија заедно и со идеи и со пари го формираа Иницијативниот одбор за изградба на првата македонска православна црква во Канада – “Св. Климент Охридски”.

Голема чест и почитување е да се биде прв претседател на Одборот кој ја формира корпорацијата и да се биде прв претседател на црковната општина, а таа чест му припадна на Спиро Сандерс. Тој со успех ја вршеше доверената должност, и до крајот на животот остана силен приврзаник, поборник и чувар на македонската вистина, за што членовите на црквата му возвратија со благодарност и почит.

Меѓу истакнатите иселеници од битолскиот крај е, секако Коста Ендрус. Тој е роден во с. Градешница во 1903 година, токму во виорот на востаничките настани во Македонија. Уште како дете им помагаше на своите родители во земјоделските работи, но, во тоа време на немири и војни животот му бил многу тежок. Уште како младо момче, а такви биле и другите случаи во селото, се оженил со Илинка Терзиева која му ги родила трите деца: Боб, Мара и Бил. Бил е познат и признат адвокат во Торонто.

Тешкиот живот и немаштијата го натерала Коста да го остави семејството во селото, а тој, заедно со една група мажи од битолскиот крај, во 1929 година заминал на печалба. Во 1933 годна, успеал да го повлече семејството во Торонто, но веќе во 1945 година засекогаш ја губи Илинка, која почина во Торонто. Коста Ендрус го напушти овој свет во 1974 година, исто така, во Торонто.

Како и на бројни доселеници во Канада, така и на Коста му беше тежок печалбарскиот живот. Во првичните години и по петнаесет часа работеше во македонските ресторани, а подоцна и тој стана сопственик на еден ресторан, во

кој се одржани безброј средби и состаноци на македонските доселеници. Тој беше човек од идеи и акција.

Уште во виорот на Втората светска војна заедно со група македонски иселеници, го формира Канадско-македонскиот  спомагателен  комитет,  кој  имаше  за  цел  да  ги снабдува борците во Македонија со лекови и со друга помош. Негова идеја беше формирање на една канадско-македонска асоцијација на сите сопственици на ресторани во Торонто.

Коста Ендрус беше еден од првите иницијатори и организатори за градење на Македонската православна црква “Св. Климент Охридски”, а во 1967 година беше и претседател на црквата. Неговото активно работење во црквата како и мудрото водење на работите во општината се поттик и патоказ за наредните генерации, чии патриотизам и љубов кон Македонија и кон македонскиот народ се големи придобивки.

Еден од првите интелектуалци од македонско потекло во Канада е секако Џеимс (Џим) Џуглов, синот на брачната двојка Вангел и Елена Џуглови. Неговиот татко Вангел потекнува од македонското село В’мбел, што се наоѓа на грчко-албанската граница   на   1.300 метри   надморска   височина,   во   Беломорска Македноија.

Неговата мајка Елена, пак, е родена во Торонто, а нејзиното потекло е од селото Зелениче, Леринско. Во бракот таа ги роди Џим, ќерките Катерина и Џенет. Судбината се поигра со семе]ството Џуглови: со длабока болка на душата го загубија Џим и Катерина, а Џенет сега живее и работи во Торонто. Таа беше меѓу првите македонски студенти од иселеништвото кои студираа македонски јазик на Универзитетот “Кирил и Методиј”, во Скопје.

Џим Џуглов е роден во 1938 година во Торонто, каде заврши гимназија, а во 1961 година дилломираше на Универзитетот во Торонто и стана славист. Во 1965 година се ожени со Олга – по потекло Шпањолка, но со македонски манири, која го зголеми македонскиот род со четири сина: Андреја, Вангел, Џон и Паул. Џим Џуглов работеше како советник во Одделот за образование на Онтарио, каде што беше многу ценет и како човек и како славист.

Тој беше одличен говорник, другар, патриот и вљубеник во македонскиот јазик, со посебен однос кон леринскиот говор Меѓутоа, во 1978 годниа се случи несреќа: Џим загина на фармата на своите родители, тогаш кога им беше најпотребен на семејството и на македонската заедница.

Bo времето кога Џим Џунглов беше претседтел на црквата “Св. Климент Охридски” беа преземени бројни активности се со цел да се афирмира македонската заедница, а пред се Македонската православна црква. Тој знаеше и умееше да се однесува спрема луѓето во црквата и надвор од неа.

Неговите говори со изливи на патриотски чувства, искажани со силни ораторски способности, останаа во траен спомен кај членовите на црквата кои го познаваат. Тој беше еден од поистакнатите претседатели, кој направи многу црквата “Св. Климент Охридски” да биде ценета ипочитувана од тамошните луѓе и да биде дел од канадскиот духовен, културен и просветен мозаик на Канада.

Живата антологија на народните песни од Костурско е сонародникот Ѓорѓи Лукрас од село В’м6ел. Потекнува од многучлено македонско семејство, какви што во времето на Илинденското востание биле сите македонски семејства, но во кои тлеела и живеела голема македонската мисла, волја, битие и националност.

Роден една година пред да пламне Илинденското востание, во 1902 година, имал можност да биде свидетел на многу средби на македонски револуционери, во татковиот дом, што ја продолжиле борбата за ослободувањето на Македонија по Илинденско востание, задушено во крв и во оган. Некои од војводите лично ги познавал, меѓу кои, Пандо Кљашов, Митре Влавот, Цеко Бакаларов.

Набргу по отслужувањето на воениот рок ја засакал и ја зел за брачен другар првата мома од село Врбник, Мита од надалеку прочуениот македонски род Василевци. Co Мита задомил дом. Добиле две деца: син и ќерка, и бил првиот човек во селото.

Разделбата му падна потешко од се. Емигрира.

Во Канада помина десет години без драгото му семејство. Овде одново беше во македонското национално движење, во кое му беше полесно да се вклучи откако се собра со сопругата и со децата Веќе не беше сам. Имаше помошници и едномисленици.

Годините го направија своето, полека се вклучуваше се поактивно во македонското движење во Канада, кое стануваше се посилно, поизразено и поодредено во Торонто. Тоа стана посебно значајно кога преку дневниот печат и преку радиото се разбра оти во Македонија, во 1958 година дојде до обновување на Охридската архиепископија

Кога во 1959 година се организира “Јунајтед Маседониенс”, беше избран за благајник под претседателството на Џими Сандрес и секретарството на Петре Папаилија Меѓу другото, чичко Џорџ Лукрас има речено дека првите години од постоењето на “Јунајтед Маседониенс” беа “златниот век на македонското национално движење во Канада”.

Ѓорги Лукрас беше избран и за претседател на “Јунајтед Маседониенс”, a no прогласувањето на самостојноста на Македонската православна црква во лицето на обновената Охридска архиепископија, со акламација во 1963 година беше избран за претседател на црковната општина, на која подоцна стана и благајник.

Како претседател учествувал на свеченостите организирани во Републиката по повод педесетгодишнината од Илинденското востание Тогаш одржа слово над гробот на Гоце Делчев, чии остатоци се чуваат во камениот саркофаг во дворот на црквата “Свети Спас” во Скопје.

Луѓето што го следеа неговото животно дело, добрините и хуманоста му ги признаа доделувајќи му од Медицинскиот факултет во Скопје Спомен – диплома како признание за особените заслуги и придонес.

И Македонската православна црква “Свети Климент Охридски“ во Торонто не го заборави својот претседател, доделувајќи му Спомен – благодарница за несебичното извршување на задачите, оживотворувањето на уставните цели, чувањето на црковните канони и за ширењето на пријателството меѓу Канаѓаните и Канаѓанките од македонско колено, на прославите одржани на 8 и 10 декември 1972 година.

Продолжува 

 Пишува: СЛАВЕ  КАТИН