Ние сме народ што има многувековна меморија и во неговото живеење низ веквоите барав период во кој било востановено вакво негативно однесување и се стекнале неприродните навики на однесување. Сметам дека ако го откриеме тој период и ако сме свесни до каде не однесе ваквото самоуништувачко однесување, сме го откриле коренот на злото што не уништува, па ќе бидеме мудри да го жигосаме и отфрлиме во интерес на нашата иднина.

Почнувам со еден цитат од Библијата, Прва книга макавејска, глава 1: "Александар Македонски, синот на Филипа, излезе од земјата Хетејска и го победи Дарија, персискиот и индискиот цар, и се зацари место него во Елада. Тој водеше многу војни, презеде многу утврдени места и порази многу цареви. Дојде до краиштата на земјата и ограби многу народи: целата земја молкна пред него, а тој се издигна и срцето негово се погордеа. Тој собра многу силна војска, и завладеа над многу краишта, народи и владетели, и тие му станаа негови поданици. Најпосле падна во постела и откако почувствува дека ќе умре, ги повика своите доверливи, кои заедно со него се беа воспитувале во младоста, додека уште беше жив и им го раздели царството. И така, откако царуваше дванаесет години, Александар умре. А неговите великодостојници владееја секој во својата област. По неговата смрт сите тие се зацарија, ставија круни на своите глави, а по нив и нивните синови во тек на многу години и злото го умножија на земјата. Од нив произлезе коренот на гревот".

Од ова е јасно дека ние сме народот што го рашири злото на земјата, таков народ не може да помине без божја казна, а казната наша е дека сме се уште обезличени, недефинирани, последни меѓу народите. Овде ми е намера да го опишам злото што Македонците го раширија по светот, злото што и денес не уништува, а сме несвесни да го прекинеме. Тоа е борбата за власт. По смртта на Александар во Македонија почнува граѓанска војна, крвава борба за власт која траеше околу 150 години и ги донесе денешниве навики на однесување. Во продолжение давам преглед на случувањата во Македонија од смртта на Александар до паѓањето под римска власт.

323 10 јуни: Александар умира во Вавилон, не определувајќи наследник, водач на големата империја;

322 Битки со Грците и победи кај Абид, Аморгос, Малијатскиот залив и Кранот;

321 Крај на војната, безусловна капитулација на Грците во јуни; Почеток на граѓанска војна во Македонија за власт;

320 Антипатер прогласен за крал, го назначил сина си Касандер за наследник;

319 Умира Антипатер;

318 Поморски битки кај Босфор меѓу Полиперх и Касандер,

315 - 313 Антигон прави силна флота;

306 Битки помеѓу Птоломеј и Антигон;

304 Битки со Грците, победи на Касандер;

297 Умира Касандер;

294 Деметер ја победува Атина;

294 - 287 Владеење на Деметер, борби со Грците;

289 Пир го победува Деметер кај Епир;

287 Пир прогласен за крал, немакедонец;

283 Лизимах го убива својот најстар син и наследник Агатокле;

280 Борби за власт помеѓу Антигон Гонат и Антиох;

279 Птоломеј Керан убиен во битка со Галите;

276 Состен победен од Антигон Гонат;

274 Пир го победува Антигон Гонат кај Костур;

262 - 261 Кремонидската војна;

249 Борби со Грците;

245 Поморски борби со Египет кај Андрос;

243 Грците го заземаат Коринт, предавство на два сириски војника во македонската војска;

242 - 240 Борби со Грците и склучување на мир;

239 Антигон Гонат умира;

238 - 233 Деметриска војна, грчка победа над Македонија;

233 - 228 Борби и крај на војната;

228 Деметер умира.

228 - 227 Поморски битки со Грците;

227 Антигон Досон прогласен за крал;

224 Битка со Грците кај Коринт. Склучен пакт за воена соработка;

222 Битка со Грците кај Селасија. Голема победа на Антигон Досон.

221 Антигон Досон умира;

220 Филип V прогласен за крал, син на Деметер;

220 - 179 Среќно време за Македонија, владеењето на кралот Филип V

179 Персеј прогласен за крал, син на Филип V;

176 По битката кај Пидна (Катерини) Македонија станува римска провинција.

Напоменувам дека податоците за овој преглед се земени од книгата на д-р Васил Тупурковски, "Македонија од смртта на Александар Македонски до Македонско - римските војни".

Со затемнети (болдирани) букви се наброени војните што ги воделе Македонци против Македонци, во самоубиствената војна за власт.

Сакам само два момента од овој преглед да потенцирам. Првиот кога во 321 година, две години по смртта на Александар, Пердика ги поведе своите војници против Птоломеј, двајцата македонски команданти со кои Александар го освои светот. Војниците одбија послушност, не сакаа да се борат против своите браќа и го убија својот командант. Вториот пример е врв на злото - во 283 година кралот Лизимах го уби својот најстар син и наследник Агатокле. Заслепен не сакаше власта да ја даде ни на својот син.

Последиците од досегашното однесување се многу видливи. Недефиниран народ кој е негиран од своите соседи, со распарчена територија, со млади без иднина кои едвај чекаат да избегаат од Македонија. Се множат и се финансираат други народи користејќи ја нашата неслога. Сите легални форми за работа се неможни, цути криминалот, со толерира секаков неморал и луѓето го прифаќаат како нормално однесување. Најголемото зло си го правиме самите. Самите се делиме на егејци, пиринци, вардарци, како да се тоа некои нови народи. За голема жал, тоа го прави власта во своите медиуми. Членови од една партија на власт ги брка од работа луѓето што се членови од конкурентска партија, а кога ќе ја освојат власта вториве ќе им го прават истото на своите конкуренти за власт. А страдаат само македонски семејства, македонски деца остануваат без леб. Слепило ли е оваа катастрофа?! Зарем ништо не научивме од вековите!? (А претседателот се однесува како да не станува збор за неговиот народ).

Зошто и до кога, Македонци мои? Ако написов тера на размислување, веќе ја постигнал целта. Штом ќе почнеме да размислуваме, само ќе ни се каже идното однесување.