Продолжуваме со светиот новомаченик Александар Солунски (? - 1794 година). Неговиот празник се слави на 26 мај (стар стил), т.е. на 8 јуни (нов стил). Во неговото житие читаме дека свети Александар бил роден во градот Солун и дека бил христијанин, кој поминал во исламот. Отпрвин немал грижа на совеста заради ваквиот гест, па дури станал и дервиш. Но подоцна почнал да се кае заради тоа што отстапил од Христа. Така одлучил дека само со својата крв може да го избрише страшниот грев што го направил. Пред некои Турци јавно изјавил дека е христијанин поради што бил уапсен и подложен на сурово мачење. Бидејќи не сакал по втор пат да се откаже од Христа, бил осуден на смрт. Ова свети Александар го прифатил со радост затоа што сфатил дека Бог му простил и ја примил неговата жртва. Бил убиен во Смирна во 1794 година.

Нејзиниот празник се слави на 28 мај (стар стил), т.е. на 10 јуни (нов стил). Во нејзиното житие пишува дека била родена во Солун и дека уште од мала била воспитана да го љуби вистинскиот Бог Исус Христос. Во тоа време владеел царот Гордијан, а по него и Филип. Тогаш христијаните биле прогонувани. Света Еликонида отишла во Коринт и таму видела како луѓето им принесуваат жртви на идолите. Се качила на некоја височинка и почнала гласно да зборува дека не треба да се принесуваат жртви на идолите, туку дека сите треба да веруваат во вистинскиот Бог Кој ги создал небото и земјата. Паганите ја фатиле и ја одвеле кај началникот Периние. Тој почнал да ја убедува да се откаже од Христа и да им принесе жртва на неговите богови, но откако видел дека таа останува верна на Христа, наредил да ја мачат. Телото & било горено и сечено, но сето тоа херојски го издржала. Тогаш началникот & рекол дека ако им принесе жртва на неговите богови ќе ја направи служителка на божицата Дијана и ќе изгради златен столб со нејзиното име. Света Еликонида тогаш му рекла да ја одведе во храмот. Тој се израдувал и наредил да ја одведат. Света Еликонида им рекла на тамошните служители да ја остават сама во храмот за да принесе жртва. Тие излегле и ја затвориле вратата, па почнале надвор со труби и со тапани да слават затоа што успеале да ја преобратат. Кога останала внатре сама оваа Христова невеста почнала да ги крши статуите на тамошните идоли: Минерва, Асклепие, Венера и сите други. Вревата од кршењето не можела да се слушне надвор заради свирењето на трубите и тапаните. Кога виделе дека долго време не излегува од храмот, паганските свештеници влегле внатре и ги виделе статуите на своите богови искршени. На средината од храмот света Еликонида се молела на Христа. Разгневени веднаш ја извеле надвор и ја одвеле кај Периние. Кога слушнал што се случило, тој наредил да & ги исечат обете дојки и да ја фрлат в темница. Пет дена таа била во темница, а во меѓувреме Периние бил заменет со некој Јустин. И овој началник го продолжил нејзиното мачење. На крајот била осудена на смрт и главата & била отсечена. Пред да го напушти овој свет слушнала глас од небото кој & рекол: "Дојди ќерко моја! За тебе е подготвен венец и престол. Еве и ангелските хорови почнаа да пејат свечени песни по повод твоето доаѓање на небото".

Неговиот празник се слави на 5 јуни (стар стил), т.е. на 18 јуни (нов стил). Свети Паисиј Хилендарски се родил во 1722 година во градот Банско (денешниот пирински дел на Македонија) во семејство на благочестиви христијани. Едниот негов брат Лаврентиј бил игумен на српскиот манастир во Света Гора, а другиот брат Волчо бил послушник во Рилскиот манастир. Во 1745 година свети Паисиј заминал кај својот брат на Света Гора, каде и самиот се замонашил. Таму се подвизувал и проучувал книги од разни области. Подвижничкиот живот го украсувал со пост, молитви и воздржување од спиење. Во 1762 година ја напишал книгата "Историја славјано-бугарска". Не се познати датумот и годината на неговата смрт, па затоа неговиот спомен се слави на денот на неговиот именден.

За состојбата во Македонија во 18 век веќе пишувавме. Свети Паисиј Хилендарски не е познат само како светител, туку видовме дека се занимавал и со пишување историја. Бугарите денес го слават како еден од своите први преродбеници заради тоа што ја напишал книгата "Историја славјано-бугарска". Оваа книга разни субјекти во Бугарија честопати ја користат како доказ дека Македонците се Бугари. Но, свети Паисиј бил етнички Македонец. Тој бил роден во Банско, а во тој крај никогаш не дошло до масовно населување на Бугари (посебно не пред и во времето во кое тој се родил и живеел). Поради тоа што овде правиме осврт на историските собитија што се случиле во времето кога дејствувале светителите што овде се спомнати, должни сме да дадеме неколку објаснувања за свети Паисиј, т.е. да одговориме на прашањето зошто тој напишал книга за историјата на Бугарите, иако бил Македонец? Најпрвин ќе кажеме дека неколкуте оригинални преписи од неговата Историја, што самиот тој ги направил, се смета дека денес не се зачувани. Понатаму, мнозина бугарски историчари од пошироката јавност го кријат податокот дека свети Паисиј всушност бил српски монах што престојувал во српскиот Хилендарски манастир. Рековме дека неговиот брат Лаврентиј дури бил и игумен во овој српски манастир.

Горе

Copyright © 2003 "МАКЕДОНСКО СОНЦЕ"