Но, за жал, кај нас по осамостојувањето на државата, иако има новинари во "изобилство", комуникациите, особено оние во возвратна насока, не само што се маргинализирани, туку се и сосема апстрахирани. Еве еден од аргументите за тоа тврдење.

Повеќе пати нашите новинари со право коментираат дека: "Колата тргнала низ удолницата", за ОКТА и за многу други незаконски приватизации..., за економијата, безбедноста, речиси за севкупното наше живеење. Со тоа завршува нивната дефиниција на причините и состојбите, за (не)функционирањето на институциите на системот и правната држава. Но, за жал и за срам, во повеќе од една деценија на транзициско-демократска практика, никогаш нашите новинари (чест и почит на исклучоците) не се "приближиле" да видат зошто македонската самостојна "кола" "неуморно" се тркала низ удолницата само по законот на инерцијата!? Ќе забележеле дека колата е без запрега!

Впрочем, уште во седумдесеттите години од минатиот век во ју-федерацијата е забележано дека "колата тргнала низ удолница, а воловите останале" (Кола су кренула низбрдо, а волови остали - Душко Радовиќ). Индикативноста на оваа мисла - изрека, за случувањата што изгледа започнале, тогаш беше фрапантна. А реалноста на состојбите до кои доведоа тие случувања по распадот на Федерацијата, на тие ју-простори, беше катастрофална со фатални последици, но само за народот. Денеска Република Македонија е единствен сукцесор на ју-предзнакот, не само во името, туку и во трендот, начинот на контрола на движењето на самостојната македонска "кола". Во плурализмот во трите мандати по парламентарните избори, "колата" се движеше без (официјална) запрега. Беше "командувана" од дистанца. А тоа пак, не само што остана незабележано, туку и никому не му пречеше, освен на народот. Движењето на македонската самостојна "кола" по парламентарните избори во 2002 година прерасна во своевиден феномен, откако во 2001 година еден дел од сега новата коалициона запрега, тогаш ја турна "колата" и & даде енормно забрзување во правец кон бездната. Денеска заедно со колициониот партнер, управуваат со далечинска команда (иако зад "колата" секогаш има некои "неидентификувани" туркачи) и не убедуваат декларативно дека, демек, според програмските определби ја водат македонската "кола" забрзано во Европа (!) без да & ја променат насоката. Навистина феномен, чудо невидено! Еден предмет или процес истовремено да се движи во две спротивни насоки (!!!) и да стигне до целта!

Вие господа новинари, во последниве повеќе од десетина години, во весниците (медиумите) само информирате за овие состојби и случувања. Притоа сте го "заборавиле" основното начело (пак ќе речеме чест и почит кон исклучоците) - "функцијата на весниците (денеска тука се и електронските медиуми), освен да информираат и да бидат 'активна совест' на граѓаните, борејќи се против сите видови злоупотреби на изворните принципи на општествената заедница, особено кога тие злоупотреби ги врши извршната власт" (Џозеф Пулицер, унгарски еверин, 1847 година, татко на современиот журнализам или, човекот кој го промени новинарството).