Ставовите на Меѓународната кризна група (МКГ) и предлогот на оваа група во документот на МКГ поволно за РМ е тоа што се потврдува дека "Грчките барања немаат основа во меѓународното право". Со ова се укажува дека од правна гледна точка не постои проблем меѓу Република Македонија (РМ) и Република Грција. Овде се врши повикување на Хенкин и Бадинтер. Во учебникот на Хенкин, Пју, Шахтер и Смит International law(West Pub.co. 1992, стр. 253) јасно се потврдува дека грчките барања "немаат основа во меѓународното право и практика", односно дека државите немаат "ексклузивни права врз имиња". Од друга страна во извештајот на МКГ се зборува за легитимни "грижи" на грчката страна. Овој став противречи на претходниот став дека Грците немаат основа за своите барања во меѓународното право.

Штетите од билатерално име и од концесиите се следниве: а) Признавање дека државното име и избор на името не е во строга внатрешна надлежност на државата, што овозможува неограничено уценување; б) Признавање од РМ дека грчките аргументи имаат основа во правото, креирајќи нелегален преседан (со штетна практика); в) Откажување од правната еднаквост и во врска со ова правење штета по угледот и достоинството односно по суверенитетот на државата; г) Откажување од принципот и правото на недискриминација при државното претставување во односите со другите држави и ОН и нејзините специјализирани агенции и установи (организациите во системот на ОН); д) Откажување од правото на неповредливоста на есенцијалните елементи од правниот субјективитет односно од правото на неповредливоста на правната личност; ѓ) Откажување од правото на прием без дополнителни услови во ОН односно откажување од неопходна правна автономност во однос на ОН (деградирање на правниот статус во ОН); е) Откажување од правото на самоопределување на сопствениот правен идентитет; ж) Потврдување на политика со која правниот идентитет и националниот идентитет се негираат; з) Нарушување на позицијата на македонското национално малцинство во Грција и негирање на нивните барања (односно негирање на оправданоста на овие барања); ѕ) Признавање дека грешките не се направени од ОН со што се проблематизира воспоставувањето на уставното име во ОН; и) Кршење на меѓународната уставна должност за почитување на сопствениот дигнитет односно должности при комуникацијата според правилата на меѓународното право (што има реперкусии и врз кршењето на уставното право); j) Загрозување на виталните интереси на РМ, што се однесува на декларацијата за историски, културни и образовни права, односно концесиите во образованието со што се доведува во прашање државноста на РМ, односно основните права во областите на образованието, културата, науката (општествените науки) и во областа на масовните комуникации; к) Уставно дерогирање на идентитетот, бидејќи според уставот на РМ уставното име е единствено Република Македонија.

Предлогот на МКГ подразбира нов дополнителен услов за РМ. Овој услов е прифаќање на билатералното име, кое е неопходно за воспоставување на "уставното име" во ОН. Уставното име според МКГ не е Republic of Macedonia, туку на англиски јазик нова деноминација Република Македонија. Оваа деноминација повторно подразбира, како и кај FYROM, ограничување на правото слободно да се определи сопствен правен идентитет. Се поставува прашање (хипотетички) доколку би се раскинале односите со Грција, со што би престанало да постои билатералното име (бидејќи двете земји не би имале дипломатски односи) што би се случило со името во ОН. Прашање е дали (привремено) име повторно би било FYROM (деноминација), како пред да се склучи договорот или би останало Република Македонија, со што Грција би сметала дека е измамена. Бидејќи билатералното име би го заменило условот да се преговара за името настанува ситуација во која повторно имаме два дополнителни услова: 1. Деноминација во ОН (буквално Република Македонија, кога сите други држави користат англиски називи односно ограничување при самоопределувањето на правниот идентитет), 2. Билатерално име кое подразбира ограничување на правото на определување на сопствен правен идентитет во однос на друга држава.

Сегашните два дополнителни услова се: 1. Деноминација FYROM, и 2. Преговорите со Грција за сопственото име.

Може да се забележи дека сите овие наведени услови не се експлицитно предвидени во член 4 од Повелбата, не спаѓаат мегу егзостивните услови, односно временски трансцедираат чин на приемот. Бидејки деноминацијата FYROM или Република Македонија (на англиски, дискриминаторно) претставува еден ист услов (деноминацијата) произлегува дека единствен нов (дополнителен, незаконски) услов е билатералното име со кое се ограничува право на самоопределување на сопствен правен идентитет.

Основните мерки кои Македонија треба да ги превземе се следниве: а) Препорачливо е органот за водење на надворешни работи (Министерот за надворешни работи) да побара мислење од правната служба на ОН дали билатералното е име во согласност со Повелбата на ОН; б) Препорачливо е министерот за надворешни работи веднаш да побара правно мислење од правната служба на ОН (Секретаријатот) дали условите под кои Македонија е примена во членство на ОН (деноминација и преговарање за сопственото име) се во согласност со Повелбата на ОН (и Советодавно мислење на Меѓународниот суд за правда од 1948 година, односно Резолуцијата на Генералното собрание на ОН со која ова мислење се прифаќа). Овде посебно ќе се користи Меморандумот за правните аспекти на проблемот за претставување во ОН (UN Doc.S/1466) изработен од Секретаријатот на ОН во 1950 година; в) До сите држави треба да се прати писмо во кое ќе се објасни незаконскиот прием на РМ во ОН; г) Во следната фаза ќе се побара став од сите држави за покренување акција пред Меѓународниот суд за правда; д) Покрај судските мислења на Меѓународниот суд за правда (од 1948, 1949, 1960 и 1962 година) ќе се врши повикување на Општата конвенција за привилегии и имунитети од 1946; ѓ) Во Парламентот на РМ итно ќе се извршат ратификации на две конвенции: Прво, Конвенција за претставување на државите во нивните односи со меѓународните организации со универзален карактер (1975 година), и Второ, Конвенција за договорното право меѓу државите и меѓународните организации како и самите меѓународни организации (1988 година); е) Препорачливо е да се изврши сондирање на политичките ставови на неврзаните држави, по претходно укажување дека јакнењето на улогата на Меѓународниот суд за правда е во полза на овие држави (бидејќи кај овие држави постои потреба да се зајакне правосудната контрола во системот на организирана меѓународна заедница. Овие држави често имаат проблеми со законитостита на меѓународните одлуки).

Документи: 1. Извештај на Меѓународната кризна група; 2. Legal Aspects of the Use of a Provisional Name for Macedonia in the United Nations System, American Journal of International Law,Vol.93 no1.1999; 3. Perceptions-JIA, 2002/2003, Игор Јанев.

Горе

Copyright © 2003 "МАКЕДОНСКО СОНЦЕ"