Попатна забелешка: за жителите на Македонија можеби е точно да се зборува за нација, во смисла на многу други држави како на пример француската, ако се земат предвид малцинствата, но македонскиот народ во етничка смисла во никој случај не е нов, но оваа тема не е предметот на написов.

Целта на оваа реакција е тврдењето во фељтонот од господинот Шеј дека Грција без егејскиот дел на Македонија би претставувала ништо, не би можела да постои. Ваквото гледање на работите е штетно како за односите Грција-Македонија, така и воопшто за меѓудржавните односи на Балканот, а и она што е најважно, не одговара на обејктивната вистина.

Првата грчка држава беше создадена 1830 година со помош на Русија. Таа држава, Пелопонез, имаше територија од 21.000 квадратни километри (приближно колку сегашната Република Македонија) и 600.000 жители. И покрај тоа што тогаш Грција не ја имаше под своја јурисдикција јужна Македонија, т.е. егејскиот дел, таа не само што се покажа способна да опстане економски, спротивно на она што се тврди во фељтонот, туку и од тоа време успеа повеќе од шест пати да ја зголеми својата државна територија, бројот на нејзиното население се зголеми повеќе од шеснаесет пати, па денеска нејзината територија е 131.000 квадратни километри со околу десет милиони жители. Меѓу причините за олкавото зголемување не беше само големиот апетит на тогашните и следните грчки власти, туку и големата супериорност на грчката дипломатија, на грчките мозоци врз српската и посебно бугарската дипломатија, а се знае и со помош на странските големи сили. Но, она што за написов е важно е фактот дека првата грчка држава и покрај тоа што ја немаше во своите граници Егејска Македонија, беше економски стабилна, а тоа е доказ дека без тој дел на Македонија, Грција можеше сосема добро да живее и да напредува. Со распарчувањето и геноцидот врз Македонија всушност Балканот беше осуден на медиокритет, заостанатост, па и денеска Грција е на опашката од Европската унија во економска и друга смисла. Ако Македонија не беше разделена меѓу своите соседи, таа земја што беше една од најбогатите провинции на Турската империја ќе беше голем стимулс, а и активен фактор, за развојот на сите балкански народи, за безбедноста, мирот и просперитетот на целиот Полуостров. Па и денеска, наместо стерилните грчко-македонски кавги околу името, знамето, историјата, етничноста и друго, ако постоеше целосна соработка, доверба меѓу двете држави, ако границите беа отворени, Грција и Македонија ќе беа моќна оска за себалканскиот развој во сите битни полиња, а што се разбира само по себе, грчко-македонското пријателство на двата народа ќе им беше многу профитабилно како материјално, така и морално, и покрај малите димензии на Република Македонија и на релативно нискиот број од нејзиното население.

Од статистиките во повеќе држави се гледа дека меѓу најстабилните, најтрајните, најуспешните бракови се оние што се склучени од интерес, а љубовта, пак, ќе си дојде со времето. Овој принцип владее и во меѓународните и меѓудржавните односи, па аксиоматично е дека би требало да се примени и на Балканот, доколку алтернативата што ќе се избере ќе биде напредувањето, а не назадувањето.

Несомнен е интересот на овие дискриминирани, прогонети и обесправени Македонци, кои во виорот на последната Светска војна ги напуштија своите огништа, сега после толку децении да ги посетат своите родни места, заедно со своите најблиски. Но, постои една заблуда која ќе мора Организациониот одбор итно да ја дообјасни и расчисти за голем број од прогонетите Македонци.