Со појавата на ВМРО-ДПМНЕ на политичката плуралистичка сцена, партијата стана море во кое се слеваа реки на патриотски сили. Чесните патриоти сметаа дека дојде време за македонската кауза, дојде момент за борба за правата на Македонците во окупираните делови, дојде момент за обединувањето. Меѓутоа, народот беќе излажан. На чело на партијата се појавија изроди, бугарски агенти и платеници, кои наместо да се борат за идеалите за кои партијата беше основана, тие се оддадоа на арамилак и одродувања кои на народот му донесоа регрес и невидени зла и штети. Тие што ја сакаа Македонија, силните ентузијасти кои беа горди и подготвени да го дадат својот живот за Македонија, да прават чуда, од видената ситуација беа зачудени, изненадени, дезориентирани. Фалшливата ДПМНЕ со бугарските поттикнувачи, лигавци, почнаа да ја препрочитуваат историјата, да го бугаризираат јазикот и да инсценираат безброј бугарски сценарија. Бугароманите и арамиите во името на македонизмот најдоа доста вносна работа. На власт дојдоа луѓе кои го славеа својот срам, недоличност и незрелост. На бесрамниот бугарски дух не може да бидат вредности со кои би можел во Македонија некој да се гордее. Истите работеа на разнебитување и распарчување на Македонија со нивните ортаци, качаци, политички разбојници.

Не велам дека сегашните немаат ни еден достоен министер, но овие произлегоа од поранешните противници на Македонството и арестантите. Зарем со овие политички калкуланти, компромисери со Шиптарите кои бараат привилегии на сметка на другите, ќе го дигнеме македонското знаме за слободата и независноста? Овие ништо не се покорисни од другите.

Да не губиме време во броење на нивните "заслуги". Потпишувањето на Странковниот договор, надвор од волјата на македонскиот народ, реализација на неговата небитнина, има за цел само дојдување на власт, против интересите на својот народ. На оние кои се интересираат само за себе, не само што никој не им се воодушевува, но носат на себе одговорност. По тој договор, Македонците ја прекинаа војната, се амнестираа онанистите и се вклучија во Парламентот, власта и сите други органи на државата, по диктат на "демократскиот" Запад. Остатокот на ОНА се претвори во качачки банди, улични, полски, друмски разбојници, а трети се трансформираа во АНА и војната ја продолжија со секојдневно пљачкање и палење на македонските куќи и имоти, етничко чистење, пљачкање на бензински пумпи, напаѓање на полициски станици, поединци, и поставување на експлозив, разни убиства итн. Ваквиот криминал се брани од ОНА која е на власт и деликвентите се ослободуваат од затвор. Секогаш законот се надминува во корист на качаците. Војните се средство за најлесно доаѓање до капитал. Покрај војната, за оваа цел овие ја користат дрогата, продажба на луѓе, на оружје, криминал, неплаќање давачки кон државата, црпење средства од државата во својство на пратеници, чиновници. Капиталот од Македонците автоматски се прелева во џебовите на "обесправените". Поминете во Западна Македонија и прашајте: Од кого се новите куќи, палати, замоци, станбени згради, дали од македонските "колонисти" или од "обесправените"? Во Западна Македонија постои незапирлива наезда на купување на куќи, имоти од Македонците и правење на палати и замоци од страна на Шиптарите. Може ли да се посочи пример Македонец да купил имот од Шиптар? Западна Македонија се окупира незапирливо. Овој имот стекнат со криминал, државата треба да го конфискува.

Врз основа на Странковниот договор, а на штета на македонскиот народ и другите малцинства, се вработуваат 20 отсто Шиптари во јавните претпријатија, судството итн. без соодветна стручна подготовка, а само по "занимање" лицето да биде Албанец. Бедата на нашиот народ од ден на ден станува неиздржлива. Во оваа држава со уцена, притисок, заканување, сила, Шиптарите остваруваат се што ќе им падне на памет.

Дури и на Пописот налагаат да бидат прикажани со 45 отсто. САД како "најдемократска" земја на светот беше "загрижена" дека овие можат да отворат војна ако со Пописот не се задоволни. Со нивното прикажување на Косоварите како наше население, претворање со заканување на Ромите, Торбешите во Шиптари и правење разни мајмунлаци во Пописот тие не можат да бидат во никој случај повеќе од 15 отсто од населението во Македонија.

На 13.09. 1994 година "Нова Македонија" во врска со Пописот од 1994 година објави претходна вест дека постојат 300.000 Шиптари. Со заканување, со договарање на коалиционите партнери и страв да не се изгубат фотелјите, крајниот резултат од Пописот го зголемија на 450.000 Шиптари. Денеска се случува истата работа. Од тука и од странство протекоа вести дека Шиптарите во Пописот од 2002 година се помалку од 20 отсто. Судбината на овие пописи ги чека исто како и претходните. Треба да се прикаже цифра која ќе им одговара на коалиционите партнери. Затоа треба и чекање. Корпусот на шиптарите: еден дел работи во власта, а другиот како што рековме, работаат по планините, полињата, друмовите, улиците итн со својот вроден атавизам, а тие во власта си ја вршат функцијата бранење на "обесправените" племенски браќа. За да се остварат интересите на Западот и на Шиптарите и да се извршат отстапки од македонскиот народ, нашиот народ почнаа да го заплашуваат со војни. Наместо ние да се закануваме со војна, нам ни се закануваат. Таму каде што нема сила, секој е најјак. Единствен спас на народот од ваква неподнослива ситуација, спас од оваа колера, е формирање на македонски единици во вршење на функции тотално исти како качаците, а од власта бранети исто така како лицемерните онанисти. Тоа не треба никого да го чуди, бидејќи ние немаме друг избор за одбрана на нашиот тероризиран народ. Разбојниците, криминалците, сметаат дека амнестијата за нив е бескрајна. Неказнувањето е траен поттик за вршење на деликвенција.

Се однесуваме како да не дошло време за плашење за нашата иднина. Ако ние за својот спас не работиме, никој од надвор не може да ни помогне. Тие што се крстат во Западот нека знаат дека дрогирањето, криминалот, убиствата, експлоатацијата, бедата и тешкото понижување на нашиот народ дошле од кај нив.

Џафери и неговите направија и изблуја невидени гнасотии кон Македонија и бараат распарчување на онаа земја која ги храни за да направат "Голема Албанија". На Леку татко му му оставил во аманет да се бори за "Голема Албанија". Енвер Хоџа покрај тоа што бладаше за илиризмот, финансираше автори да докажат дека египетскиот бог на писменоста Тот зборувал албански. Одозгора на сето тоа, што прават нашите? Македонија не им претставува ништо друго, но само место за престојување. Неразбирлив, обскурен менталитет. Националната страмота продолжува. Вакви какви што сме, секој не напаѓа и не не признава. Западните администратори сепак ќе се постават. Иако амнестијата и протекторатот го бараа Шиптарите, можеби тие тоа и го платија. Затоа никој не не признава и негира, дури и српските попови бараат фајде од кај нас. Што да правиме ние? Да изумреме!? Но, на оној чесен Македонец кој едвај живее сеедно му е како ќе умре и кого пред тоа ќе го ликвидира: дали глупчовците што се занимаваат со делба на Македонија, или оној кому "зелката" му чади од суеверие за "Голема Албанија", Бугарија итн.

По својата природа човекот не би бил во состојба да управува со својот живот, да влијае на светот околу себе, ниту би можел народот да се одржи како вид, ако не би можел за себе да организира одбрана. Народот да биде бранет од НАТО или кој било друг, се пусти илузии. Докажа се 2002-та година. Држава која нема војска или војската ја обликуваат нашите скриени непријатели, таа држава живее на среќа. Кога среќата ќе се промени, државата ќе пропадне. Без своја одбрана би било нешто противприродно, против природните закони. За еден жив организам да опстои во животот му треба борба за да ја совлада опасноста која му се заканува. Учење кое е спротивно на горе реченото бега од стварноста и може да има трагични последици. Народот за мир најлесно се заспива, бидејќи ако за тоа се зборува, веднаш ги затвора очите пред замката на ветувањето, а со тоа се лишува од чувството за одбрана. Само волја да се отараси народот од ропството, теророт што ни е наметнат, донесува победа. Почесто поразите се татко на идните победи. И во фашизамот се создаде "Голема Албанија", но падна како кула од карти.

Пријатели мои, Вие кои ја љубевте македонската нација повеќе од се на овој свет, кои сте огорчени, излажани и понижени, зарем ја изгубивте моралната енергија, зарем ја изгубивте битката за она што се боревте? По немоќта на времето, кризите, моралните несреќи, запуштеност и неред на татковината, не заборавајте дека доаѓаат јаки времиња. Сите несреќи против нацијата брзо ќе умрат и ние моментно живееме со тоа што мора да исчезне. Таа билка на одродувањето, профитерството, труењето на нашиот опстанок нема тука да р’ти. Народот ги љуби оние кои се бореле и гинеле за него и пред нив паѓа ничкум, оти тие се вечни, а ги заборава и презира оние кои биле измеќари и вазали на туѓинците. Гласот на народот е глас на Бога. Малку луѓе во историјата имале прилика, а од нив многу малку тоа знаеле да го искористат и да направат својот народ да го издигнат, да му донесат благосостојба. Никој со ниедно дело не се славел толку колку оние што се бореле за неговата независност, обединување и напредок и ја исполниле историската нужност на своите предци. На овој народ му требаат луѓе кои национално ќе го покренат да стои храбро и цврсто на своите нозе, заради изградување на свое небо и свое сонце. Светите идеали не се за ползачите пред белосветските мешетари, Шиптарите и другите. Светите идеали се за хероите на нашиот народ.