АНДОВА: Во принцип не би требало политичкиот ангажман да го сврзуваме со возраста, но сепак јас сметам дека е потребно одредено животно и работно искуство. Тоа пластично би го илустрирала со примерот дека ако еден човек не водел сметка за својот семеен буџет, тогаш тешко може да се справи со преостанатите обврски.

АНДОВА: Во прашање не е само способноста или неспособноста, туку ставот дали да се занимавате со тоа или не. Тука тоа би го ставила во релација со јавната свест, со традиционалните норми, со одредени стереотипи и колку еден човек, маж или жена сеедно, е способен да излезе од тие конзервативни рамки. Тоа особено е евидентно за помалите средини каде што за жал на жената особено се гледа со построги критериуми. Во принцип реков дека станува збор за ставот дали можете се својот капацитет, со своите можности да се вклучите во политичките води. Сметам дека жените можат да се носат рамо до рамо со мажите. Особено би било добро кога тоа би бил заеднички став. Инаку, воопшто не ми е тешко да патувам од Кавадарци, затоа што 24 години наназад работев во "Фени-индустри" до каде што исто така патував. Сите трансформации во општеството ги доживеав преку фирмата во којашто работев.

АНДОВА: Во принцип лично не сум имала одредени проблеми на тој план. Веројатно тоа се должи на коректното однесување на колегите. Можеби тоа сме го сфатиле како дел од можна конкуренција како што има и во односите меѓу мажи и мажи. Така и јас сакам да гледам на работите.

АНДОВА: Мислам дека е потребна една добра организација за да имате време и за семејството и за политичкиот ангажман. Меѓутоа, мислам дека тоа е напорно. Лично за себе можам да кажам дека тоа не ми претставува напор, бидејќи моите деца се веќе студенти. Поголемиот син е на трета година на студии, а помалиот е бруцош. Јас отсекогаш сум била политички активна, но сум била активна и во цивилниот корпус. Моите деца се навикнати на тоа и дури ме потсетуваат на обврските. Во тој поглед имам целосна поддршка од семејството.

АНДОВА: Сега сме во една фаза кога децата ми се мене попотребни, отколку јас ним. Моите синови постигнаа потребна зрелост и самостојност, мислам дека така ги имам навикнато. Тие денес ретко ми се обраќаат за помош. Не се случило досега два пати да ми бараат за месечен буџет кој им следува. Веќе споменував за просечната група на граѓани и за маргинализираноста и сакам да го споменам мојот пример. Јас сум самохран родител, мојот сопруг е починат пред 18 години. Јас сама ги подигав децата и при тоа успеав во својата средина да надминам одредени табуа, присутни особено во помалите средини. Секој има право и обврска да учествува во креирањето на животот, а при тоа да биде успешен родител, но и успешен во политичкиот ангажман. Маргинализацијата на одредени статусни состојби треба да се надминат во нашето општество. Заслугата за моите досегашни успеси го носи моето пошироко семејство кое несебично ми помагаше.

АНДОВА: Апсолутно предност, никако хендикеп. Кај нас се уште постои поделба во обврските во семејството. Скоро целиот товар лежи на мајките. Тоа се менува, но сепак просечната состојба е таква. Меѓутоа, мајчинството ги менува работите, станувате потолерантен и развивате еден модел на разбирање. Тоа многу помага во градењето на релации со поединци и во остварувањето на комуникацијата.

АНДОВА: Да, имам целосна поддршка и разбирање.

АНДОВА: Јас би рекла дека секој успешен партнерски однос реализира успешен маж или успешна жена. Мислам дека едно добро партнерство може да резултира со успешна личност.

АНДОВА: Тоа би го ставила во исполнувањето на дневната агенда на обврските. Го посветувам она нужното време потребно за педантност и среденост. Сакам пастелни бои, не сакам наметливост. Сметам дека треба да се има еден имиџ кој одговара на професијата, да се чувствувате удобно и да не се отскокнува од преостанатите.

АНДОВА: Не би можела да предвидам кога тоа ќе се случи, но мислам дека сме на добар пат. Секако дека постигнатиот резултат не се должи само на квотата од 30 отсто. Тоа се должи и на сите процеси на еманципација, на себепотврдување, на афирмација на жените на секој план. Квотите ги сфаќам како еден механизам да не го чекаме природниот тек на нештата да доведе до 50, 60, зошто не и 70 отсто застапеност. Квотата е механизам и така гледам на истата. Она што е нормално, вообичаено е да се случи.

АНДОВА: Имам една порака. Кога ќе се постигне еден баланс, една рамнотежа меѓу она што значи животно искуство и меѓу она што значи работно искуство, работен ангажман, е вистинскиот момент за да се вклучите во она што се вели евалуација на општеството, преку еден политички ангажман.