Синодот, конечно, мора да се позанимава со самиот себеси, а не со другите, бидејќи неслогата, шпионите и одродништвото се во нивното легло. Тие дозволија Вранишковски да се испили, иако неговото хиерархиско искачување беше мошне дискутабилно.

Сегашната пропагандна војна на СПЦ и ГПЦ е само природна последица на вековните настојувања за бришење на македонскиот народ и неговата држава. Затоа, конфликтот меѓу МПЦ и СПЦ нема само верски, туку и меѓудржавен карактер, бидејќи практично се инволвирани политичките противници на Република Македонија. Оваа војна ќе се интензивира ако и натаму се дозволи странските духовни агитатори слободно да шетаат низ земјава и да мешетарат меѓу македонскиот народ. Затоа, ова не е проблем само на МПЦ, туку и на државата.

Српската православна црква уште еднаш покажа дека повеќе е слугинка на политиката и на земното, отколку на небесното и на Бога, па грубо и алчно ги пројавува своите апетити за присвојување на Македонската православна црква, се вели во одговорот на Синодот на МПЦ, по повод ултиматумот на СПЦ. Ваквото однесување не само што не е христијанско или евангелско, туку претставува и вулгарно кршење на црковните канони и непримерно мешање во животот и устројството на една соседна, самостојна и помесна православна црква. Таа се ставила во служба не само на ереста на етнофилетизмот, туку и повеќе од тоа - на националшовинизмот, којшто го осудува не само светото Православие, туку и сите општочовечки институции и закони.

Синодот оценува дека СПЦ заборавила на се што е Божјо, христијанско, евангелско, црковно, каноноско и богољубно. Притоа, Соборот на СПЦ сака смислено рушење на МПЦ и нејзиниот афтокефален статус и уставното устројство. МПЦ ги отфрла сите донесени одлуки од тој Собор и не го признава изборот и именувањето на "архиереи" и "конституирање на Синод на автономната Охридска архиепископија", зашто СПЦ сака да создаде паралелна црква и ерархија во Република Македонија.

За САС на МПЦ неприфатливи се ваквите ставови, бидејќи автокефалниот статус на наследничката на Охридската архиепископија, олицетворена во Македонската православна црква е добиен и потврден од САС на СПЦ со одлуката број 6 од 1959 година, потенцира Синодот на МПЦ во соопштението што го издаде веднаш по состанокот на архиереите во врска со ултиматумот на СПЦ.

Со овој чин се потврдија нашите информации за улогата на Зоран Вранишковски. Во бројот 448 од јануари годинава пишувавме: "Самонаречениот 'српски егзарх' на Охридската архиепископија, битолчанецот Зоран Вранишковски, поранешен владика Јован, но се уште нерасчинет од МПЦ, уште еднаш успеа да ги разбранува срцата на православните христијани - Македонци. Неговиот дрзок начин на комуницирање со верниците и со јавноста пред се ја покрива вистинската намера на Вранишковски, а тоа е уништување на МПЦ. Ако Синодот на МПЦ, поточно одделни митрополити мудро молчат, односно премолчено го поддржуваат неговиот несекојдневен атак врз Македонската црква, тоа верниците не можат да го соџвакаат. Нивното трпение е при крај. Она што го прави Вранишковски не се мери со ништо и затоа се очекува да му пресудат, онака како што велешани им направија на тројца владици - одродници. Меѓутоа, верниците најмногу се иритирани, па дури и драстично огорчени и револтирани од односот на Синодот на МПЦ кон расколникот. Тие на Вранишковски му оставија ептен доволен простор за маневрирање и за манипулирање со верниците и со јавноста. Неговата жилавост нема да биде толку опстојна и храбра ако не собира сила од странските донации што пристигаат од Грчката и од Српската православна црква. И затоа можеби во моментов може да се чувствува дека е 'православен рицар', но таквата положба нема уште долго да трае, бидејќи 'сезоната за отстрел' кај верниците е најавена".

Нешто слично најавувавме во бројот 458 од 11.4. 2003 година во кој се осврнуваме на состојбите во Црквата: "Зоран Вранишковски повеќе не е енигма за православните христијани во Македонија. Тој е бојадисан со сите бои. Но, за разлика од некои други архиереи на МПЦ кои го скриваат својот кукавичлук и дволичноста, тој барем има храброст да го покаже својот карактер. Затоа, "еџ" владиката Јован, е најмал проблем во јатото (Синодот) на МПЦ. Впрочем, во ова дувло се кријат многу поголеми виновници за состојбата во Црквата. Дел од нив премолчено го поддржуваат патешествието на одметнатиот Вранишковски кој се уште од за нас неразјаснети причини не е расчинет или народски кажано избркан од МПЦ. Процедурата се одолговлекува затоа што смерниците за неговите активности ги даваат моќните духовни отци чија позиција во Светиот архиерејски синод не е кристално чиста и јасна".

Нашите зеници за улогата на Вранишковски и неговите "духовни и финансиски ментори" многу поодамна беа подотворени и знаевме дека ова кога тогаш ќе се случи. Затоа сметаме дека молкот не е начин за решавање на проблемите во МПЦ, туку само енергична акција може да ги спречи натамошните поделби во Синодот. Токму тука ја гледаме основната вина за проблемите во Црквата. Но, најмногу во контроверзните улоги на митрополитите Петар, Тимотеј и Наум. За овој последниов и тогаш и сега нашите извори велат дека е најголемиот скриен играч во мајтаплуците што се прават со положбата на МПЦ. Неговата мимикрија никогаш не била разоткриена, бидејќи секогаш за проблемите мудро и разумно молчел. Но, затоа често пати ги поддржувал и ги поттикнувал воинствените одродени рицари кои работеле за туѓите интереси. Затоа Поглаварот, г.г. Стефан, ќе мора што побрзо да го освежува јатото, односно во Синодот да вклучи млади сили кои никогаш нема да му го свртат грбот на македонскиот народ и на МПЦ. Такви доблесни, идни владици има, но се чека, бидејќи старите митрополити се плашат од свежата крв која може да воведе револуционерни брзи реформи во црковното однесување на свештенството и на верниците. Затоа, овој конфликт всушност е само предигра за внатрешните настани во Синодот на МПЦ. Доколку набргу се одржи Црковно-народен собор ќе се проговори и за внатрешните дворски лудории што придонесоа за слабата и колеблива позиција на одредени митрополити што не знаеја кој пат да го фатат. Македонскиот народ и верниците застанаа зад МПЦ и никој не може да им ја скрати таа верба, но истите тие можат да пресечат, бидејќи не можат повеќе да ги трпат внатрешните поделби во Синодот.

"Од потегот на Синодот на Српската православна црква не сум изненаден, туку згрозен. Тоа се валкани игри кои траат со децении и се насочени кон разнебитување на Македонската православна црква и за понижување на нашата држава. Го повикувам македонскиот народ здружено, каде и да е, во Македонија или во дијаспората, да не наседнува на вакви провокации, да ја надмине оваа наметната голгота, да го зачуваме нашето православно македонско име, автокефалноста и достоинството на македонскиот народ. Нема друга алтернатива освен да ја зачуваме автокефалноста на Македонската православна црква, а со тоа и суверенитетот и интегритетот на нашата држава. Нема да дозволиме и натаму некому да му служиме како монета за поткусурување. Со ваквата валкана игра СПЦ не може да успее", изјави Митрополитот на Полошко-кумановската епархија, г. Кирил.

Портпаролот на Синодот, г. Тимотеј, изјави дека се отфрла заканата и сите одлуки на СПЦ. Синодот, рече тој, останува едногласен и еднодушен за автокефалноста на МПЦ. Порача дека "Уставот на СПЦ не важи овде и нивната одлука е фикција. МПЦ ќе остане она што е уште многу години". Синодот смета дека целта на најновата одлука на Српската црква е таа да биде ставена во комплетна дневна политика за обезличување на македонската црква, народ и држава. Владиката Тимотеј рече дека нема нови средби со СПЦ се додека "тие не се коригираат и не ги отфрлат лоповите". МПЦ нема намера на СПЦ да & испрати официјален одговор околу нивната скандалозна одлука, затоа што како што објасни владиката, и тие не комуницирале со нив на официјален начин. Синодот застанува во заштита на владиката Кирил. Тој упати апел до државата да застане во заштита на МПЦ од Јован и од таквите како него.

На најновиот скандал од СПЦ реагираа и многу политички партии и здруженија.

Сојузот на борците најенергично протестира против негирањето на македонската нација и МПЦ, односно на придобивките од НОБ. Демократскиот Сојуз ги осудува нападите кои доаѓаат од СПЦ, карактеризирајќи ги како реинкарнација на старите идеи за голема Србија. ЛДП изрази длабока загриженост поради лошиот развој на односите меѓу МПЦ и СПЦ. Социјалистичката партија на Македонија смета дека тоа е атак врз македонската нација и името Македонија.

Епархискиот управен одбор на Американско-канадската македонска православна епархија во врска со најновиот ултиматум од Српската Православна Црква кон Македонската православна црква до Светиот Архиерејски Синод на Македонската православна црква го упати следниот допис:

Епархискиот Управен одбор на Американско-канадската македонска православна епархија најостро го осудува овој гест на лицемерие на СПЦ и изразува цврста поддршка на Светиот архиерејски синод на Македонската православна црква. Воедно ги повикуваме сите Македонци и пријатели на македонскиот народ да ја осудат оваа нецрковна постапка на СПЦ. А за нас тоа да биде уште еден повод за наше црковно и национално обединување и заедништво и наша оданост кон нашата света Македонска православна црква" - се вели на крајот од соопштението на Епархискиот управен одбор на Американско-канадската македонска православна епархија под раководство на архиерејскиот заменик протаставрофор Илија Донев.

Веста за формирањето на Синод на автономната Охридска архиепископија, односно паралелна црква на Македонската од страна на Српската православна црква со голема горчина е примена од Македонската заедница во Австралија и пошироко. Македонците во Австралија остро реагираа уште во времето на потпишувањето на таканаречениот Нишки договор на чие чело беше Митрополитот Петар кој го сметаа за велепредавство на МПЦ и македонскиот народ. Сега се потврди дека формирањето на паралелен синод на СПЦ е производ на Нишкиот договор со кој се бара бришење на името Македонска, а со тоа се посегнува и по националниот и државотворен идентитет на македонскиот народ. Фанатичното негирање на МПЦ од страна на СПЦ не е само црковно прашање, туку и национално и државно. Затоа апелираме до САС на МПЦ, посебно до Архиепископот г.г. Стефан, како и до претседателот на Црковно-народниот собор да свикаат во најкус можен рок Црковно-народен собор и да се донесат одлуки за заштита на МПЦ од сите оние кои посегнуваат по самостојноста на нашата Светиклиментова црква и државноста на Република Македонија. Српската православна црква не може да суспендира ниту еден митрополит од редовите на МПЦ, а особено Митрополитот Кирил кој е еден жив потписник на документот за осамостојувањето на МПЦ односно автокефалноста на МПЦ. Рушењето на темелите на црквата значи поткопување на темелите на државата. Затоа бараме од органите на власта да поведат повеќе сметка за безбедносната состојба и да се откријат сите оние кои работаат во интерес на непријателот, а се кријат во црните мантии или под светите митри. Нема да дозволиме никој да ни го менува името на нашата патеводителка МПЦ и на Република Македонија затоа што црквата е држава, а тоа е македонскиот народ.