Монографијата претставува своевидна синтеза со нови сознанија за маркантната личност - Гоце Делчев - почнувајќи од неговите корени, едукацијата, неговите погледи, па се до последните дни од неговиот живот.

Оваа репрезентативна публикација ќе придонесе за достојно одбележување на 100-те години од трагичната погибија на Гоце Делчев чија опсесија за слободна и независна Македонија станува реалност.

Промотори на оваа монографија беа проф. д-р Владо Поповски и проф. д-р Ванче Стојчев.

Гоце Делчев своето револуционерно кредо го изгради врз прогресивна мисла на своето време, како и врз сопственото проникнување и осознавање на исконските копнежи и стремежи на македонскиот народ за слобода и подобар, подостоинствен живот. За релативно кус период, молскавично тој се најде во челните редови израснувајќи во врвен идеолог и стратег. Тој беше македонски национален револуционер со балкански размери. За него беше туѓ секој национализам и шовинизам, а тоа го потврдува со неговата изјава "Јас не ги мразам Османлиите како народ; јас војувам против османската тиранија како владејачки систем".

Тој мечтае за Балканска федеративна република како највисок дострел на збратимување на балканските народи. Главна пречка за таа идеја Делчев гледа во конзервативните балкански монархии, за кои Македонија е јаболко на раздорот. Меѓутоа, она што Гоце Делчев го издига над неговите современици е пред се неговиот космополитски поглед.

"Јас го разбирам светот единствено како поле за културен натпревар на народите". Токму оваа мисла чија порака до денес ништо не загуби од својата актуелност, го вбројува Делчев во редот на прогресивните светски хуманисти.

Идеалите на Гоце Делчев вплетени во неговото импозантно дело прераснаа во непресушна инспирација и патоказ за неговите следбеници. Првиот значаен чекор во тој правец го направи неговата илинденска генерација која ја понесе Илинденската Голгота и Крушевската Република како светилник и патоказ на идните македонски генерации.