Верниците ја наполнија црквата. Тука беа пензионираните свештеници, а токму оваа Света архиерејска литургија ја служеа тројца архиереи и тоа: Поглаварот на МПЦ, Неговото Блаженство г.г Стефан, Митрополитот брегалнички, г. Агатангел и Митрополитот Дебарско-кичевски, г.Тимотеј. Токму оваа служба беше посветена на тие заслужени пензионери- свештенослужители кои согореа на своите свети места за благодарноста и љубовта кон Господа, за паматењето и светлината на нашата света македонска црква и нашите предраги верници.

Овој преубав храм т.н. втор Плаошник преполн од верници се претвори во една оаза на голем вознес. На овој убав ден преблагиот и мошне стар, високо во Бога кренат, заљубениот во младенецот Исус Хритос, ја примаше молитвата и го држеше во раце Младенецот. Тоа е светиот старец Симеон кој надживеа 100 години и бараше од Господа да живее, да не умре се додека не го земе во раце малиот Младенец Исус Христос. Кога тоа го стори Св. Симеон му рече на Господа: "Во моите раце се наоѓа спасителот на светот на воскресението и вечноста и сега Господе можеш да ме земеш". Тоа беа зборовите на овој голем светец и вљубеник во Бога.

Ете токму на овој ден беше оваа голема и убава богослужба. Беседата ја одржа Митрополитот Агатангел. Како владика со сиот свој плам е еден од најсилните духовници кој успеа во храмот да ги стопли срцата на верниците. Нешто слично зборуваше и Поглаварот на МПЦ, г.г Стефан кој исто така беше топло примен од сите верници.

Сите пензионирани свештенослужители на оваа голема молитва му се заблагодарија на Бога, на своите архиереи и на своите верници за довербата, за љубовта, за целиот вознес кои тие му го подарија на небото и небесниот цар на севишнот престол.

Ете во една таква положба црквата на овој прекрасен празник беше восхитена. Камбаните биеја, а во тоа биење се раѓаше љубовта, да се сака силно нашиот Господ. Да го уништиме гревот и со добрината да го земеме во прегратка човекот-верник без разлика дали е богат или сиромашен. Сите сме ние Божји деца и за Бога нема ни висок, ни кус, ни богат ни сиромав, само човек создаден од Господ Бог.

Човекот живее на оваа земја и се бори да ја спаси душата и да му служи на Господовото дело и да умре оти тоа е законот кој Господ го соѕидал во нашите души и во Светото писмо кое вели: "Сите сме ние земја, ќе бидеме земја и таа земја ќе ја претвориме во живот оти Господ ни подари воскресение, живот вечен".

Така течеше целата оваа богослужба. Сите бевме радосни и не смееме да заборавиме дека љубовта што ја имал Св. Симеон кон Господа треба сите ние да ја имаме. Кога заврши богослужбата се одржа трпеза на љубовта во парохиската административна зграда и на таа света трпеза на љубовта учествуваа голем број верници. Салата се претвори во една слатка напивка на радост и се слушнаа многу убави песни. До доцна навечер храмот живееше со овој голем настан. На сите голема благодарност за помошта и поддршката. Меѓу сите овие беше најзаслужениот, домаќинот и организаторот, протојереј ставрофор отец Харалампие Ангелковски.

За многаја лета и со благослов кон Господа и кон Св. Симеон.