Песните на Мескос носат клучен белег во кои метафората (силна, потресна) и поентата доминираат и се одликуваат со благост, трогателност и со особена восприемчивост, но и со големо чувство на поетска есенцијална анализа на човековите особини. Тој длабоко понира во себеси, во своето "Јас", во својата свест и зборот што го вградува со умилност и како светост и надалеку зрачи во релјефот на песната.

Мескос е поет кому овој циклус песни му претставува основа, односно тематски темел и тој со исклучително умеење му приоѓа со најсуптилна анализа го вкрстува стравот од исчезнувањето и укрупот за саканите луѓе кои со принудна миграција на војната се губат од родниот крај.

Во неговите спомени за родното детство се задржало сеќавањето за изболиство и настани, небаре има и такви додека тој лежел во лулката му ги шепотела песнопојната птица и му раскажувала за сите негови предци и за немоќта да ја натпее гајдата. Поетовата реминисценција е дадена многу пластично:

Поетот, увилен, со укруп што го носи уште од лулката во својата детска психа, се запрашува: зарем за ова човекуваме по толку поминат животен пат? Зарем и во светот така се човекува?

На некои песни преовладува инстинктивно поимање, а таквото претчувство е дарба за проникливост и остроумност во идеалистичката филозофија за непосредно доаѓање до вистината. Но, има и такви песни со спокојна агонија и низ нив ја бара хармонијата меѓу внатрешниот мисловен свет и надворешниот свет на предметите, но треба да се истакне дека поетот со својот пластичен јазик многу верно ги одразува вистинските човечки димензии на драматиката и трагиката што им ја донесе на луѓето Граѓанската војна (1945-1950 година и потоа). Поетот вели:

Тој жестокоста на војната и на нетрпеливоста ја спротивстави со својата хумана и етичка позиција. Со љубов наспроти омразата.

Неговите песни упатуваат на повеќе ситуации; на човекољубие, на будност од опасноста што демне од мрачните сили на злото. Да ја проследиме песната:

***

***

Поетот познавајќи ги многу добро политичките состојби од едно смраморено време, време без вера - верогубно, без надеж, без моќ да се сака и да се брани родот, време кое се менувало од година во година, поетот за да заштити една богата внатрешна ризница од појави, направи тајно скривалиште (во црната шума, под црниот камен, под црната шамија...) и ги кодира сите човечки стравови и патила токму во овие песни; со автентичен стил и естетика.

Тој не талка по зборовите што во мигот заслепуваат и ги палат нашите емоции, туку заумно, кротко и стамено, без плеонизам, насликува миг од товарот на историјата и со исклучително внимание, а тоа навистина може да го направи само поет со големо умеење, со големо срце и широка душа. Поетот ќе рече:

***

Оваа благогласна поезија, само го пронаоѓа читателот, оти е судено да се препознаваат, но овие песни не се напишани за исповедување и проштевање, туку тие одекнуваат во душата, така, како славословие, како мелодија со која со Бога разговараме и со важноста на молитвите го молиме да ни го врати нашето Божјо потекло. И токму во овие песни е напишана песната со моќта на Божјата реч.

Во некои песни, со неверојатна суптилност е опишана тајната на беззаконието како се развило по малку, прво крадешкум и тивко, а кога се засилува власта над човечките умови, се поотворено го покажувала својот смртоносен компромис.

Ваквата пресуда за овој иманентен автор: прегледен, изразит, јасен и разбирлив, но и својствен, или пак поетски авторитет со објавени наслови: "Пред смртта", "Црна шума", "Анонимните", "Прифатени гробишта", "Доживотни песни", "Црна шамија", "Пресечениот јазик" и други. Ние современиците (поетови врсници), слободно можеме да го наречеме "Волшебник". Тој, со овие песни на темата човекување, се јавува како предводник во нашата епоха со своите фатални и судбоносни настани кои на човекот му нанеле неизлечливи рани, дури и по пола век со иста силина го камшикува и надвор од својот роден крај.

По исчитувањето на овие песни, поетот во песната БИОГРАФИЈА - безутешно ни "вели":

Но, од песните разбрав дека на цел свет му вели:

Јас останувам да му верувам искрено и да му се восхитувам на неговата поезија.